در یک نگاه
خلاصه صنعت
امروزه شرکتهای پخش در کشورهای پیشرفته دنیا، پس از تحقیقات بازاریابی و با در نظر گرفتن فراوانی مصرف کنندگان کالا، اقدام به فروش و ارائهی خدمات میکنند. برای مثال به ازای هر ۱۰۰۰ نفر مصرف کننده
در آمریکا، ۱.۶ واحد صنفی توزیع کالا و در کشور آلمان به ازای هر ۱۰۰۰ نفر در حدود ۹.۴ شرکت پخش وجود دارد. همچنین در کشور ما حدود ۱۴۵۰ شرکت پخش و توزیع کالا به صورت رسمی و غیر رسمی وجود دارد که فعالیت خود را در ایران توسعه دادهاند.
در میان عوامل مختلف تاثیر گذار بر صنعت پخش و توزیع، رقابتیتر شدن بازار فروش آنلاین و توسعه فروشگاههای اینترنتی مهمترین عامل تهدید کننده درآمد و سود شرکتهای توزیع و پخش در جهان به شمار میرود. در این میان بسیاری از شرکتهای توزیع و پخش مطرح در دنیا نسبت به توسعه تکنولوژی خود و راه اندازی بخش آنلاین و اینترنتی خود با همکاری با فضای بازارهای مطرحی همچون فروشگاه اینترنتی آمازون اقدام نمودهاند.
فعالیت حوزه صنعت پخش بسیار گسترده و پیچیده است و مستقیما با اقلام و کالاهای سلامت محور سر و کار دارد که تاثیر مستقیمی بر سلامت تغذیه جامعه دارد. در حال حاضر ۱۰۰٪ داروی کشور و ۷۰٪ مواد غذایی، آرایشی و بهداشتی، شویندهها توسط شرکتهای پخش در سرتاسر ایران توزیع میشوند. با اینکه صنعت پخش به شدت عملیاتی است اما دانشی که در این صنعت استفاده شده کاملا بومی است و ارتقای دانش در شرکت های صنعت پخش کاملا ضروری است.
سهم 8 الی 9 درصدی این صنعت از درآمد ملی خود مبین حجم و گستره وسیع این صنعت و به تبع آن نقش کلیدی این صنعت در زنجیره تامین بسیاری از صنایع کشور است. در شرایطی که از یکسو تولید کنندگان در تکاپوی تأمین نقدینگی و سودآوری برای بقا و رشد کسب و کار خود هستند و از سوی دیگر مصرف کنندگان با چالش حفظ قدرت خرید دست و پنجه نرم میکنند، ارتقای کارآیی صنعت پخش به عنوان حلقه واسطه بین تولید کننده و مصرف کننده که سهم مهمی از قیمت تمام شده را به خود اختصاص میدهد، اهمیت به سزایی دارد. به عبارت دیگر، کاهش هزینه های مبادله در صنعت پخش میتواند کاهش قیمت تمام شده، افزایش حاشیه سود برای تولید کننده و کاهش قیمت خرید را برای مصرف کننده به ارمغان آورد؛ به خصوص در شرایط فعلی که رکود بر بسیاری از صنایع کشور سایه انداخته است. این در حالی است که در حال حاضر، سهم صنعت پخش از قیمت تمام شده محصولات گاهی به مرز 50 درصد میرسد. شرکت های پخش کالا بر اساس محدوده فعالیت و گستردگی منطقه تحت پوشش خود به سه دسته استانی،
منطقهای و سراسری تقسیم میشوند. این شرکتها نیاز هر استان و شهرستان را بر اساس عواملی مانند خصوصیات جغرافیایی، اقتصادی و فرهنگی، عادات مصرفی، نیاز بازار، بعد مسافت، میزان جمعیت و امکانات فیزیکی خود برآورد میکنند.
مطابق آمار منتشر شده در سایت انجمن پخش ایران، در حال حاضر 152 شرکت پخش در کشور در حال فعالیت هستند که 75 شرکت سراسری، 11 شرکت منطقهای و 66 شرکت استانی هستند.
با توجه به آخرین گزارش منتشر شده از سازمان غذا و دارو مهمترین شرکت های پخش در شکل زیر مشاهده می شود. شرکت دارو پخش (دتوزیع) رتبه اول و پخش هجرت، پخش رازی، آدوار طب و پخش البرز در رتبه های بعدی قرار دارد.
معرفی شرکت
شرکت پخش البرز در سال 1353 به صورت شرکت سهامی خاص تأسیس شده و در اداره ثبت شرکتها و مالکیت صنعتی تهران به ثبت رسیده است. آخرین تغییرات در نوع شرکت در تاریخ 1391/06/04 صورت پذیرفت و شرکت به سهامی عام تبدیل و در تاریخ 1391/12/27 در شرکت فرابورس ایران ارائه گردید. موضوع فعالیت شرکت شامل پخش، تأمین، توزیع، خرید و فروش، صادرات و واردات، بازاریابی و بازارسازی در زمینه هر نوع کالا اعم از غذایی، بهداشتی، دارویی و تجهیزات پزشکی میباشد.
رقبای اصلی شرکت پخش البرز، شرکت های پخش سراسری از قبیل داروپخش، پخش هجرت، پخش رازی و شرکت قاسم ایران هستند. جایگاه شرکت پخش البرز در بین این پنج شرکت برتر همواره در نوسان بوده است. بازار های اصلی شرکت در داخل کشور بوده و با توجه به نوع شرکت به دو طبقه تقسیم میشود؛ محصولات دارویی که سال گذشته %78 فروش خالص را به خود اختصاص داده است و محصولات غذایی که شامل %22 از سبد فروش شرکت میباشد.
سرمایه شرکت در حال حاضر 950,000 میلیون ریال شامل 950 میلیون سهم 1,000 ریالی بوده است. شرکت طی آخرین افزایش سرمایه در سال 1398 مبادرت به افزایش سرمایه 58 درصدی از محل آورده های نقدی نموده است. روند افزایش سرمایه و ترکیب سهامداران شرکت نیز در نمودارهای زیر مشاهده می شود.
تحلیل بنیادی
تحلیل بنیادی پخش البرز در دو سناریو مورد بررسی قرار گرفت که در سناریوی اول روند سه ماهه اول برای کل سال تعمیم داده شده و در سناریوی دوم بهای تمام شده شرکت با فرض حذف دلار دولتی برای محصولات شرکت پیش بینی شده و با استفاده از آن درآمدهای عملیاتی شرکت محاسبه شد.
در هر دو سناریو مقدار فروش برای سال 99 ثابت فرض شده است. همچنین حاشیه سود ناخالص در هر دو سناریو مشابه سال قبل و برابر 11 درصد درنظر گرفته شده است.
در سناریوی اول فرض شده است ترکیب فروش شرکت ثابت بماند و سهم فروش دارویی 78 درصد و سهم فروش FMCG، 22 درصد در نظر گرفته شده است. ( fcmg یا کالاهای تند مصرف را کالاهایی می دانند که با سرعت بیشتری فروخته می شوند و قیمت فروش آنها نسبتا پایین است. نوشیدنی ها، مواد شوینده، مکمل های غذایی و سایر محصولاتی که در داروخانه ها بدون نسخه عرضه می شوند، برخی از اسباب باز یها و محصولات غذایی بسیاری از رستورا نها، نمونه هایی از کالاهای تندمصرف هستند.)
از آنجایی که دیتای تاریخی فروش شرکت نشان می دهد در فصول مختلف سال مبلغ فروش افزایشی می باشد، مبنای مبلغ فروش سال 99 با استفاده از فروش سه ماهه و با توجه به انحراف معیار فروش سایر فصول نسبت به بهار در سال های گذشته در نظر گرفته شده است. به طوری که فروش تابستان، پاییز و زمستان به ترتیب 30، 50 و 73 درصد بیشتر از فروش بهار بوده است.
سرمایه گذاران و فعالین بازار سرمایه به خبرهای متعدد در زمینه تخصیص ارز 4200 تومانی به صنعت دارو در سال 99 استحضار دارند و این عامل یکی از دلایل مهم اقبال به این صنعت و رشد قیمت سهام شرکت های دارویی در این سال است. در صورت افزایش نرخ ارز اختصاصی به دارو، بهای تمام شده و نرخ فروش شرکت های دارویی نیز به نسبت رشد می کنند. این موضوع در سال 91 و 92 که یکباره جهش ارزی بوجود آمد نرخ فروش شرکت های دارویی و مبلغ فروش شرکت های پخش رشد زیادی داشتند. از این رو در سناریوی دوم سال 99 فرض شده است، 30 درصد بهای تمام شده ریالی و 70 درصد دلاری باشد. فرض شده است سهم دلار نیمایی 60 درصد و دلار دولتی 40 درصد از بهای تمام شده دلاری را به خود اختصاص داده است.
در این سناریو فرض شده است دلار دولتی جای خود را به دلار نیمایی داده و دلار نیمایی سال 99، 18000 تومان در نظر گرفته شده است.
هزینه های فروش، اداری و عمومی در هر دو سناریو با توجه به سابقه تاریخی نسبتی از مبلغ فروش در نظر گرفته شد. از همین رو هزینه اداری عمومی و فروش 6 درصد مبلغ فروش در نظر گرفته شد. هزینه مالی شرکت به توجه به مانده تسهیلات شرکت در پایان دوره 12 ماهه سال 98 و همچنین با توجه به نسبت تاریخی هزینه مالی به بهای تمام شده پیش بینی شد. به همین دلیل در سناریوی دوم از آنجایی که بهای تمام شده کالای خریداری شده افزایش خواهد یافت، هزینه مالی نیز افزایشی بوده است.
نتیجه گیری و ارزشگذاری
با توجه به دو سناریوی در نظر گرفته شده کف و سقف سود سال 99 به ترتیب 1212 و 1793ریال پیش بینی می شود. که محدوده P/E تحلیلی سهم در محدوده 42- 29 واحد می باشد. مهمترین علت بالا بودن نسبت قیمت به درآمد شرکت پخش البرز ماهیت دارایی محور بودن شرکت های پخش و توزیع است. این شرکت ها بدلیل فعالیت در اقصی نقاط کشور، مراکز پخش بسیار زیادی در قالب دارایی های شرکت داشته و همین موضوع باعث شده تا بدلیل احتمال تجدید ارزیابی از محل دارایی ها مورد توجه قرار گیرند. بدلیل تنوع و گسترده بودن مراکز پخش البرز، اطلاعات جزئی از دارایی های شرکت وجود ندارد. این شرکت می تواند با شایعه تجدید ارزیابی شرکت مورد توجه قرار گیرد.
1 دیدگاه
گل
عالی بود